Η Ζαχάρω, παραδομένη στα χέρια μεγαλοτσιφλικάδων την περίοδο της Τουρκοκρατίας, ανακηρύχθηκε Δήμος το 1881. Είναι νοτιανατολική κωμόπολη του νομού Ηλείας και απέχει 32 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσά του, τον Πύργο. Αποτελεί την πρωτεύουσα του ομώνυμου δήμου και διαθέτει ιδιαίτερες ομορφιές. Πλήθος οικονομικών, τουριστικών και πολιτιστικών δραστηριοτήτων λαμβάνουν χώρα στην «ευλογημένη» πόλη. Αν μπορούσαμε να αποδώσουμε στη Ζαχάρω ένα όνομα από τη μυθολογία, θα την παραλληλίζαμε με τον Ιανό, κι αυτό γιατί αν και στο σύνολό της διαθέτει κάμπο, ένας λοφίσκος από την άλλη μεριά κουβαλά στις πλάτες του την εκκλησία του πολιούχου της περιοχής, του Αγίου Σπυρίδωνος (ημέρα εορτής 12^η Δεκεμβρίου). Προνομιούχα περιοχή καθώς είναι, το φυσικό της κάλλος περιλαμβάνει πλατιές, φωτεινές θάλασσες, αγέρωχο βουνό, ατέλειωτη πεδιάδα, πλούσια βλάστηση (διαφόρων ειδών δέντρα όπως σκιερά πεύκα και πλατάνια που τα συναντά κανείς ακόμα και επί των παραλιών). Κυρίως όμως, η ύπαρξή της είναι πλήρως συνυφασμένη με τα ιαματικά καϊαφικά νερά και το πευκοδάσος της Στροφυλιάς. Η γνωριμία μαζί τους θα σας ανταμείψει. Βασικές πηγές πλούτου της η γεωργία και ο τουρισμός (διαθέτει εξοπλισμένες τουριστικές υποδομές). Επισκεφτείτε επίσης τον ναό του πολιούχου, τον τάφο του Νέστορα, τα λουτρά, τον ανεξερεύνητο Κακόβατο, τους Ταξιάρχες και οπωσδήποτε το φαράγγι της Νέδας.