Μιλώντας για τις Λεύκες, εύκολα τις χαρακτηρίζει κανείς ως το ομορφότερο ορεινό χωριό του νησιού. Βρίσκεται σε τοποθεσία 11 χιλιομέτρων έξω απ’ την Παροικιά και σε υψόμετρο 250 μέτρων, από όπου απλώνεται ανεμπόδιστη η θέα στο Αιγαίο. Το χωριό προσεγγίζεται οδικώς, ωστόσο τα μεταφορικά μέσα σταματούν στην είσοδό του. Με το που πατάς το πόδι σου στον πλακόστρωτο με μάρμαρο δρόμο, το χωριό μοιάζει σαν να σου ζητά να το εξερευνήσεις. Αντικρίζεις την αμφιθεατρική δομή με τα ανισόπεδα περάσματα, τις ασβεστωμένες πλάκες και την πλούσια βλάστηση, και φανερώνεται πως ο τουρισμός δεν έχει διαβρώσει τη γοητευτική του παράδοση. Ανατρέχοντας στο παρελθόν, η ορεινή τοποθεσία του χωριού δεν είναι τυχαία, αφού έχει χτιστεί από πρόσφυγες και ντόπιους που αναζητούσαν καταφύγιο σε περιόδους πειρατικών επιδρομών. Αυτοί ονόμασαν το χωριό Ύρις αλλά στη συνέχεια πήρε τη σύγχρονη ονομασία του απ΄ την τοπική, λευκή ενδυμασία και τις λεύκες που το περιβάλλουν.
Οι 800 πλέον μόνιμοι κάτοικοι συνθέτουν την εικόνα ατόμων φιλόξενων, που εργάζονται με μεράκι.
Κοσμείται από πολυάριθμα διασκορπισμένα εκκλησάκια, ναούς και μνημεία όπως το μαρμάρινο τέχνημα της Αγίας Τριάδας, καθώς και το γραφικό εργαστήρι αγγειοπλαστικής, που τιμά όπως και ο υπόλοιπος τόπος άλλωστε, τη λαϊκή τέχνη. Ανακαλύψτε το σταυροειδές σχήμα του χωριού και μη διστάσετε να ανεβοκατεβείτε τα σκαλοπάτια που οδηγούν στην αγορά με τα λιγοστά μεν, λιτά μαγαζιά, με την ποιότητα των ορισμένων όμως να είναι ιδιαίτερη. Παρατηρήστε τα περίτεχνα νεοκλασικά αρχοντόσπιτα, γευτείτε τις παραδοσιακές λιχουδιές σαν να βρίσκεστε στο σπίτι της γιαγιάς σας, περπατήστε στην κεντρική πλατεία των Λευκών και πιείτε καφέ με θέα τον ήλιο να δύει αλλά μη φύγετε πριν το βράδυ, τότε που το κλίμα γίνεται γαλήνιο και γλυκά μελαγχολικό. Αν είστε τυχεροί ίσως πετύχετε μια ατμοσφαιρική συναυλία σε κάποιο αμφιθέατρο κατά τους ζεστούς μήνες.