Με το που αντικρίζεις τη Σίκινο, δύσκολο να μη φτερουγίσει η καρδιά από τη θέα. Νιώθεις μια χαρά και ανυπομονησία και μόνο που βλέπεις το λιμανάκι της Αλοπρόνοιας με τα διάφανα, γαλανά νερά. Χαρακτηριστική και πολυαγαπημένη εικόνα των Κυκλάδων. Η εικόνα με τα λευκά σπιτάκια δίπλα στη θάλασσα με όλες τις αποχρώσεις του μπλε, δε συνηθίζετε παρά φωλιάζει όλο και πιο βαθιά στη καρδιά. Όποιος έχει τη χαρά να επισκεφθεί το νησί την άνοιξη θα αντικρίσει ολάνθιστες πεζούλες με όλων των ειδών τα αγριολούλουδα. Το καλοκαίρι η έλλειψη πρασίνου δημιουργεί υπέροχες αντιθέσεις, πεζούλες γεμάτες αμπέλια, διάσπαρτες ελιές  και μικρούς μπαξέδες. Η αμπελουργία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του νησιού. Κατά τον Πλίνιο άλλωστε, το όνομα του νησιού στην αρχαιότητα ήταν Οινόη, λόγο της εκτεταμένης οινοπαραγωγής. Οι πιο ηλικιωμένοι θυμούνται ακόμη τα μουλάρια να μεταφέρουν τα σταφύλια  για να φορτωθούν στα καΐκια  στην Αλοπρόνοια. Όπως και τα περισσότερα νησιά των Κυκλάδων γνώρισε πολλούς κατακτητές και επιδρομές πειρατών.  Δείγματα της πρώτης κατοίκησης έρχονται από την Προϊστορική Εποχή. Τον 10^ο αι. π.Χ οι Ίωνες δημιούργησαν εκεί αποικία, τη σημερινή αρχαία πόλη του νησιού. Τον 5^ο αι. π.Χ ήταν υπό τη κατοχή των Αθηναίων ενώ στη συνέχεια δε κατάφερε να διαφύγει τη κυριαρχία των Ρωμαίων, Βυζαντινών και Ενετών (άνηκε στο μεγάλο Δουκάτο της Νάξου). Το 1537 βίωσε τη κατάκτηση από τους Τούρκους μέχρι την ελευθέρωσή της και ένωση με την υπόλοιπη Ελλάδα το 1829. Σήμερα η Σίκινος με τη χλωρίδα και τη πανίδα της να προστατεύονται από το Natura 2000, γνωρίζει την τουριστική ανάπτυξη αποφεύγοντας με μαεστρία τις αρνητικές της επιπτώσεις, διατηρώντας τη γραφικότητα που πάντα είχε, προσφέροντας παράλληλα ανέσεις στον σύγχρονο ταξιδιώτη όπως Wi / Fi σε όλο το νησί. Μια τουριστική ανάπτυξη με έμφαση στη λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά! Όλα αυτά σε ένα μικρό νησί των Κυκλάδων μεταξύ Φολεγάνδρου και Ίου, μόλις 102 μίλια από το Πειραιά.