Αφήνοντας το βλέμμα μας να πλανηθεί στο νησί της Ύδρας, μια λέξη έρχεται στο νου, αρχοντιά. Λιτά, πετρόκτιστα σπίτια με χρωματιστά πορτοπαράθυρα και κεραμοσκεπές απλώνονται στους λόφους του λιμανιού, ενώ ανάμεσά τους ξεχωρίζουν τα μεγάλα αρχοντικά των καπεταναίων. Τα διώροφα και τριώροφα σπίτια του νησιού χαρακτηρίζονται από μια ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική, νησιωτικής και ηπειρωτικής μείξης. Οι ανεμόμυλοι και τα κανόνια δεξιά και αριστερά του λιμανιού στέκουν και θέτουν υπό την προστασία τους τους οικισμούς του νησιού από τις επιθέσεις.
Η ιστορία της Ύδρας ξεκινά από την Ύστερη Νεολιθική εποχή, με πρώτους κατοίκους τους Δρύοπες. Ακολούθησαν οι Μυκηναίοι, οι Κάρες, οι Σάμιοι, οι Αθηναίοι, οι Τροιζήνιοι και φυσικά οι Ενετοί και οι Τούρκοι μέχρι την απελευθέρωση το 1821. Εξελίχθηκε σε μεγάλη ναυτική δύναμη έχοντας το 18^ο  αι. 150 πλοία στόλο και πήρε μέρος στον επαναστατικό αγώνα με αρχηγούς το Μιαούλη, τον Κουντουριώτη, τον Κριεζή κ.α. Η γραφικότητα και η ατμόσφαιρά της, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολλούς ξένους καλλιτέχνες όπως ο Πάμπλο Πικάσο, ο Μαρκ Σαγκάλ αλλά και τους Υδραίους Χατζηκυριάκο Γκίκα και τον ποιητή Μίλτο Σαχτούρη. Στο νησί λειτουργεί παράρτημα της Σχολής Καλών Τεχνών από το 1936, πιθανή απόρροια της αίσθησης που αφήνει το νησί στις καλλιτεχνικές ψυχές.
Σήμερα ο επισκέπτης θα μπορέσει να περιπλανηθεί στις γειτονιές με τις βοκαμβίλιες, να ανακαλύψει σημεία του λόφου, με πανοραμική θέα στο λιμάνι, να κολυμπήσει στο βαθύ μπλε του Αιγαίου και άλλα πολλά με ιδιαίτερο χαρακτηριστικό την παντελή έλλειψη οχημάτων. Στην Ύδρα, όντας διατηρητέος οικισμός δεν κυκλοφορούν οχήματα με τις μετακινήσεις να γίνονται με εναλλακτικά μέσα όπως γαϊδούρια, περπάτημα φυσικά, καΐκια και θαλάσσια ταξί. Η συνεχής τουριστική ανάπτυξη που γνωρίζει δίχως όμως την αλλοίωσης της ταυτότητάς της, της έχουν δώσει έναν κοσμοπολίτικο χαρακτήρα, με πολλούς να την επιλέγουν για τις  εξορμήσεις του σαββατοκύριακου και όχι μόνο.