Χαρακτηριστικό των Ιονίων, είναι πως σε αντίθεση με το γυμνό, βραχώδες τοπίο των νησιών του Αιγαίου, διαθέτουν πλούσια βλάστηση και φυσικό κάλλος που συνδυάζει άψογα το βουνό με τη θάλασσα. Η Κεφαλονιά, χαρακτηριστικό δείγμα αυτού του συνδυασμού, είναι το πιο ορεινό νησί, με ψηλά βουνά, όλα κατάφυτα, που καταλήγουν στη θάλασσα σχηματίζοντας φυσικούς απότομους κόλπους. Στο νότιο μέρος βρίσκεται το όρος Αίνος, το υψηλότερο του νησιού και το υψηλότερο όλων των νησιών του Ιονίου Πελάγους. Ο Μέγας Σωρός με 1627 μ. αποτελεί την ψηλότερη βουνοκορφή και από ‘κει φαίνεται η Ζάκυνθος, η Λευκάδα αλλά και ένα μέρος της Στερεάς Ελλάδας και της Πελοποννήσου. Οι πλαγιές του Αίνου καταλαμβάνονται στο μεγαλύτερο μέρος τους από τη μοναδική για τα δάση της Κεφαλονιάς ποικιλία μαύρης ελάτης ονόματι Albies Chephalonica. Οι χαμηλότερες πλαγιές καλύπτονται από θάμνους και φρύγανα που μας θυμίζουν πως βρισκόμαστε ακόμα στη Μεσόγειο και όχι σε κάποιο από τα δάση της Βορείου Ευρώπης. Εκτός από την πλούσια πανίδα που περιλαμβάνει 1.350 είδη βλάστησης, η οροσειρά του Αίνου είναι το φυσικό περιβάλλον για αλεπούδες, ασβούς, κουνάβια, σπάνια αποδημητικά πουλιά, σκαντζόχοιρους και άλλα ζώα που μοιάζουν σαν να ξεπήδησαν από κάποιο παραμύθι του Αισώπου. Σαν να μην έφτανε αυτό, οι πιο τυχεροί και θαρραλέοι οδοιπόροι του βουνού μπορούν να συναντήσουν και να θαυμάσουν κάποια από τα λιγοστά άλογα που ζουν στα δάση του, σε πλήρη ελευθερία. Όπως είναι φυσικό, όλα αυτά τα θαύματα της φύσης πρέπει κάπως να προφυλάσσονται γι’ αυτό είναι όλα μέρος του Εθνικού Δρυμού Αίνου. Το βουνό αποτελεί ιδανικό προορισμό για πεζοπορία, ειδικά τους ανοιξιάτικους μήνες, όταν οι θερμοκρασίες δεν είναι ακόμα τόσο υψηλές. Οι διαδρομές είναι μικρής έως μεσαίου βαθμού δυσκολίας, ενώ κάθε τόσο υπάρχουν ξέφωτα για ξεκούραση, με πιο γνωστό αυτό στη θέση  Χιονίστρα, όπου βρίσκεται περιφραγμένο ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της σπάνιας Κεφαλληνιακής Βιολέτας, ενός από τα πολλά σπάνια ενδημικά φυτά που στολίζουν το νησί, που θα δώσει χρώμα στο οδοιπορικό μας.