Η Μονή βρίσκεται βορειοδυτικά της Ξάνθης, μέσα σε δάσος, σε υψόμετρο 150 περίπου μέτρων. Άγνωστο μέχρι σήμερα παραμένει το πότε χτίστηκε. Το καθολικό της είναι το αρχαιότερο μνημείο της Ξάνθης και χρονολογείται γύρω στα τέλη του 9^ου αιώνα. Από πλευράς ρυθμού, είναι βυζαντινός τρίκογχος ναός με τρούλο, και φαίνεται ότι άντεξε τους σεισμούς του 1829 που συντάραξαν την περιοχή, αντίθετα από τη Μονή, η οποία γκρεμίστηκε. Ο τότε Μητροπολίτης με την βοήθεια των κατοίκων της Ξάνθης όμως την ξανάχτισαν. Γύρω στο 1907, με πρωτοβουλία του τότε Μητροπολίτη Σγουρού και με αφορμή ζημιές στην ανατολική πτέρυγα, έγινε ανοικοδόμηση του χώρου, ο οποίος προορίστηκε για νοσοκομείο ή ορφανοτροφείο. Λειτούργησε μάλιστα ως τέτοιος, όταν μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή φιλοξένησε ορφανά που έφτασαν ως εδώ. Αυτό όμως κράτησε μέχρι το 1936, διότι στη συνέχεια μετατράπηκε σε στρατώνα. Το 1974, μετά από φοβερή πυρκαγιά, διασώθηκαν μονάχα ο ναός και οι εικόνες του. Ο τότε Μητροπολίτης Ξάνθης Αντώνιος αποφασίζει να χτίσει πάνω στα ερείπια ένα νέο, σύγχρονο κτήριο, με όλα τα απαραίτητα, ώστε να συνεχιστεί η πνευματική καλλιέργεια που προσφερόταν μέχρι τότε σε φιλόδοξους νέους. Από το 1974 μέχρι σήμερα, στο χώρο της ανδρικής αυτής μονής, στεγάζεται η Εκκλησιαστική Σχολή Ξάνθης, στην οποία παρέχεται κυρίως εκκλησιαστική παιδεία.