Μια Νύμφη που παίζει με το τόπι της στο ποτάμι και τελικά πνίγεται, τα δάκρυα δύο οροσειρών που οι θεοί του Ολύμπου ζηλεύοντας την ευτυχία τους θέλησαν να τους χωρίσουν και ο απόγονος του πρώτου ελλαδικού φύλου στο χώρο της κυρίως Ελλάδας συνθέτουν την προϊστορία της πρωτεύουσας του θεσσαλικού κάμπου, Λάρισας.
Βρίσκεται εδώ και 4.000 χρόνια στο κέντρο της Θεσσαλίας, κατ’ άλλους χτισμένη από τον Λάρισο, υιό του Πελασγού, κατ’ άλλους έχοντας πάρει το όνομά της από τη Νύμφη Λάρισα - σύζυγο του Ποσειδώνα και μητέρα του Φθία, του Πελασγού και του Αχαιού - που πνίγηκε στα νερά του Πηνειού παίζοντας με το τόπι της, η σημερινή πόλη της Λάρισας δεν υστερεί σε αρχαιολογική σημασία από οποιαδήποτε άλλη περιοχή της Ελλάδας.
Αγκαλιάζεται από τον ποταμό Πηνειό, που λέγεται ότι δημιουργήθηκε από τα δάκρυα της Πίνδου και του Λίγκου (Χάσια), όταν τους χώρισαν οι θεοί του Ολύμπου, που ζήλεψαν την ευτυχία τους και τις όμορφες κοιλάδες, πεδιάδες και βουνά που δημιουργούσε η αγάπη τους.
Το όνομα, πάντως, της Λάρισας φανερώνει την πελασγική της καταγωγή, καθώς σύμφωνα με τους ιστορικούς προέρχεται από τη λέξη «λάας», δηλαδή «βράχος», απ’ όπου προέρχεται και η λέξη «λαός». Κατ’ άλλους σημαίνει «λόφος», «οχυρό».