Η Παναγία των Χαλκέων βρίσκεται στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, στη νοτιοδυτική πλευρά της Αρχαίας Αγοράς, στο ύψος της Εγνατίας οδού. Η ονομασία της προέρχεται από την περιοχή, γνωστή από τα βυζαντινά χρόνια για τα καταστήματα των χαλκουργών. Σύμφωνα με την επιγραφή που βρίσκεται στο υπέρθυρο της εισόδου, η κομψή αυτή εκκλησία κτίστηκε το 1028 από τον πρωτοσπαθάριο Χριστόφορο (αξιωματούχο αυτοκρατορικής αυλής) και τη σύζυγό του Μαρία. Επί Τουρκοκρατίας είχε μετατραπεί σε τζαμί, γνωστό ως «Καζαντζιλάρ τζαμισί» (το τζαμί των χαλκωματάδων). Είναι σταυροειδής εγγεγραμμένος τετρακιόνιος ναός, με έναν κεντρικό και δύο χαμηλότερους τρούλους που σκεπάζουν τα υπερώα του νάρθηκα. Οι αγιογραφίες στο εσωτερικό του είναι έργα του 11^ου και του 14^ου αιώνα, επηρεασμένα από την τέχνη της Κωνσταντινούπολης. Η Ανάληψη στον τρούλο αντί για Παντοκράτορα αποτελεί ιδιαίτερο γνώρισμα του συγκεκριμένου ναού και οφείλεται πιθανότατα στον ταφικό χαρακτήρα του. 
Πρόκειται για μια εκκλησία-στολίδι, γνωστή στο λαό ως “Κόκκινη Εκκλησία”, εξαιτίας του υλικού με το οποίο είναι κατασκευασμένη (κόκκινο τούβλο). Το εντυπωσιακό αυτό κτίσμα συγκαταλέγεται, όπως και πολλά άλλα στη Θεσσαλονίκη, στα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.