Βενετσιάνικος γάμος: Στη Ζάκυνθο, τις ημέρες του καρναβαλιού, πραγματοποιείται το έθιμο του βενετσιάνικου γάμου και της γιόστρα. Ο βενετσιάνικος γάμος, οι ρίζες του οποίου προέρχονται από την περίοδο της Ενετοκρατίας είναι αναπαράσταση γάμου Ζακυνθινών ευγενών κατά την περίοδο του 16^ου αιώνα. Μια πομπή με τους συμμετέχοντες, ντυμένους με πιστά αντίγραφα ενδυμασίας της εποχής, διασχίζει το ιστορικό τμήμα της πόλης καταλήγοντας στην πλατεία του Αγίου Μάρκου, όπου τελείται η αναπαράσταση του γάμου. Ακολουθεί γλέντι με χορούς και μουσική αναγεννησιακής εποχής. Πλήθος κόσμου με αναγεννησιακές ενδυμασίες παριστάνουν το ζευγάρι, τους στενούς συγγενείς, τυμπανιστές, οργανοπαίχτες, σαλπιγκτές και σημαιοφόρους, ενώ νεαρές κοπέλες κρατούν κοφίνια με ροδοπέταλα, άνθη και μπομπονιέρες.

Γκιόστρα: Ένα ακόμη έθιμο που αναβιώνει στις μέρες μας είναι το αγώνισμα της Γκιόστρα, έφιπποι αγώνες για τη χάρη της εκλεκτής τους με την οποία αποχωρούν οι νικητές μαζί με το έπαθλο τους, ένα αργυρό σπαθί  για τον πρώτο κι ένα ζευγάρι ασημένια σπιρούνια για τον δεύτερο. Ιππότες, δεσποσύνες, ιπποκόμοι, οικόσημα, λάβαρα πλημμυρίζουν την πλατεία Σολωμού το τελευταίο Σαββατοκύριακο της Αποκριάς (Τυρινής) σε μια ξεχωριστή γιορτή, διατηρώντας την μνήμη και συμβάλλοντας στη διατήρηση των εθίμων του νησιού.

Πάσχα: Ονομαστό είναι και το Πάσχα στη Ζάκυνθο όπου η φιλαρμονική παίζει πένθιμους σκοπούς κατά την περιφορά του επιταφίου. Τη Μεγάλη Παρασκευή σε ανάμνηση του θείου πάθους οι άνθρωποι πίνουν ξίδι και πετάνε πήλινες κανάτες από τα παράθυρά τους. Η Ανάσταση γίνεται τα μεσάνυχτα του Μεγάλου Σαββάτου στην πλατεία του Αγίου Μάρκου.
 
Γιορτή Αγίου Διονυσίου: Η Ζάκυνθος είναι τόπος με έντονα θρησκευτικό χαρακτήρα. Στην πόλη και σε ολόκληρο το νησί δεσπόζει το ιερό λείψανο του Αγ. Διονυσίου, η μνήμη του οποίου τιμάται δύο φορές το χρόνο, στις 17 Δεκεμβρίου, ημέρα της κοίμησής του, και στις 24 Αυγούστου, ημέρα μετακομιδής του λειψάνου του από τις Στροφάδες στη Ζάκυνθο. Οι εορτασμοί περιλαμβάνουν μεγάλες λιτανείες και πανηγύρεις στην πόλη του νησιού. Η φιλαρμονική συνοδεύει με τις μελωδίες της τη λειτουργία και τη λιτανεία του αγίου ενώ οι ντόπιοι πανηγυρίζουν με πυροτεχνήματα και κερνάνε την παραδοσιακή φριτούρα  (τηγανητό γλυκό από σιμιγδάλι και ζάχαρη).  Σχεδόν εξίσου σημαντική είναι και η γιορτή της Αγίας Μαύρας στο χωριό Μαχαιράδο, στις 3 Μαΐου ή την πρώτη Κυριακή του Ιούνη. 
 
Μαλλιαρή: Στις 31 Ιουλίου στη συνοικία Άμμος της πόλης γίνεται το βράδυ το λαϊκό έθιμο της «μαλλιαρής», όπου οι κάτοικοι βουτάνε τα μεσάνυχτα στη θάλασσα και βγάζουν πέτρες χορταριασμένες (μαλλιαρές), που τις φυλάνε στα σπίτια τους για γούρι.