Το έργο του σεισμού το 1953, καταστροφικό καθώς ήταν περισσότερο για την παλιά πόλη, αφάνισε κτίρια που χαρακτηρίζονταν από μεγάλους ημιυπαίθριους χώρους, μπαλκόνια και στοές. Το κάθε αρχοντικό ήταν χτισμένο σαν παλάτι, με μια συστάδα βοηθητικών χώρων, έτσι που όλα μαζί σχημάτιζαν μια συνοικία που έπαιρνε το όνομα του άρχοντα. Τα αστικά και λαϊκά σπίτια ήταν λιγότερο επιβλητικά, ωστόσο επηρεασμένα από την αρχιτεκτονική των αρχοντικών, στα χρώματα της ώχρας, του κεραμιδί και της πορφύρας.  Περπατώντας κατά μήκος της κεντρικής οδού Ρώμα και φτάνοντας στην πλατεία Αγ. Μάρκου παίρνουμε μια γεύση από το κλίμα της παλιάς εποχής, χάρη στις τοξωτές στοές και σε κτίρια όπως το μουσείο Σολωμού και Κάλβου. Κατά μήκος της παραλιακής Στράτα Μαρίνα ή οδού Λομβάρδου σήμερα, από τον Άγιο Διονύσιο μέχρι την πλατεία Σολωμού κάνουν και πάλι βόλτες οι άμαξες.
Η πόλη πλέον έχει αναπτυχθεί καλύπτοντας τις ανάγκες των κατοίκων και των επισκεπτών του νησιού. Εμπορικοί δρόμοι με σύγχρονα καταστήματα κι ανάμεσα τους κάποια παραδοσιακά μαγαζιά με τοπικά προϊόντα όπως μάντολες, τοπικά γλυκίσματα, κρασί και σταφίδες.
Εκτός από την πόλη της Ζακύνθου σημαντικοί τουριστικοί κόμβοι είναι το Αργάσι, ο Βασιλικός, το Τσιλιβί, οι Αλυκές, ο Λαγανάς και το ορεινό χωριό Βολίμες.