Αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας. Είναι αφιερωμένος στη λατρεία και την τέλεση μυστηρίων των Μεγάλων Θεών και βρίσκεται στον οικισμό της Παλαιόπολης. Γύρω από τον ιερό βράχο όπου τελούνταν θυσίες ξεκίνησε από τον 6^ο π. Χ. αιώνα οικοδόμηση κτηρίων που εξυπηρετούσαν τις λατρευτικές ανάγκες, ενώ η κορύφωση ήρθε τον 3^ο π. Χ. αιώνα, οπότε και κτίζονται λαμπρότατα κτήρια από τους ηγεμόνες των ελληνιστικών χρόνων. Σήμερα ο χώρος διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση, δεδομένων των βανδαλισμών που έχει υποστεί στο πέρασμα των χρόνων, αλλά και των ισχυρών σεισμικών δονήσεων που έχουν πλήξει την περιοχή όλους αυτούς τους αιώνες. Η είσοδος γίνεται από τα ανατολικά, όπου υπάρχει μαρμάρινο πρόπυλο ιωνικού ρυθμού, διακοσμημένο με ζωοφόρο, ανάθημα του Πτολεμαίου του Φιλαδέλφου. Το κυκλικό οικοδόμημα που συναντάται έπειτα λειτουργούσε ως χώρος σύναξης. Στα βόρεια του ιερού βρισκόταν το ανάκτορο, το οποίο περιελάμβανε και το «άδυτο», η είσοδος του οποίου φυλαγόταν από το μπρούτζινο άγαλμα του Καδμίλου. Η επιγραφή που βρέθηκε εδώ αναφέρει: «αμύητον μη εισιέναι», απαγόρευε δηλαδή την είσοδο σε μη μυημένους. Νότια βρίσκεται το ιερό, ο χώρος που προοριζόταν για την υπέρτατη τελετουργία της εποπτείας. Πρόκειται για ένα επιβλητικό κτήριο κτισμένο στα τέλη του 4^ου π. Χ. αιώνα.