Ο τόπος αυτός, αν και ορεινός και άγριος αποδείχτηκε γόνιμος, θρέφοντας τους κατοίκους του που πάλεψαν με την γη με πλούσια προιόντα, σταφύλια, εσπεριδοειδή, λάδι και το μέλι. Η τοπική κουζίνα βασίζεται σε ζυμαρικά, τις γνωστές μακαρούνες, τις πίτες και τα γαλακτοκομικά, ενώ η ρακί και το κρασί κατέχουν σημαντική θέση στο παραδοσιακό τραπέζι!
Ολόφρεσκα ψαράκια: Πολλοί από τους ντόπιους ασχολούνται με την αλιεία κι έτσι προμηθεύουν καθημερινά τα ταβερνάκια με σκάρους, σαρδέλες, σαργούς και βλάχους, που είναι αρκετά διαδεδομένα στο νησί.
Σταφύλια: οι πλούσιοι αμπελώνες στη βόρεια Κάρπαθο παράγουν εξαιρετικά σταφύλια, από τα οποία παράγεται και το φημισμένο κρασί τους.
Κρασί: Το κρασί της Καρπάθου είναι εξαιρετικής ποιότητας, εύγευστο και αρκετά διαφορετικό. Το πιο δημοφιλές είναι το ημίγλυκο ερυθρό κρασί που παράγεται κυρίως στην ορεινή Κάρπαθο, στον Όθο και στη Βωλάδα. Οι πιο γνωστές ποικιλίες του νησιού είναι το αθήρι, το φωκιανό, αλλά και το Κρητικό θραψαθήρι και η Κυκλαδίτικη γαϊδουριά. Από τις λευκές ποικιλίες, οι πιο πολλές είναι άγνωστες όπως το στρογγυλάθηρο, το καράτο, το κολοκυθάτο, το κώτικο και το συρίγγι.
Τυριά: Τα καρπαθιώτικα τυριά έχουν έντονη γεύση και αποτελούν βασικό στοιχείο της διατροφής των κατοίκων. Τα πιο διαδεδομένα είναι το πολύ μαλακό μανούλι, το αρμυροτύρι, που όπως μαρτυρά η ονομασία του είναι πολύ αρμυρό σκληρό τυρί, με το οποίο οι ντόπιοι συνήθως συνοδεύουν τις μακαρονάδες τους, και το μεριάρι.
Μέλι: Το μέλι είναι προϊόν που οι νοικοκυρές της Καρπάθου χρησιμοποιούν συχνά στα γλυκά τους, το σουσαμόμελο, τα ξεροτήγανα και τον μπακλαβά. Στα καλοκαιρινά μέλια κυριαρχεί το θυμάρι, στα ανοιξιάτικα το φασκόμηλο και στα χειμερινά το ρίκι.
Αλόχορτα: μικρά χορταράκια που συνήθως τρώγονται ως σαλάτα. Φυτρώνουν σε γκρεμούς ανάμεσα σε αγκάθια.
Μακαρούνες: η σπεσιαλιτέ της καρπάθικης γαστρονομίας είναι οι μακαρούνες, ζυμαρικά σαν ταλιατέλες που συνοδεύονται από την περίφημη σιτάκα, γαλακτοκομικό προϊόν που μοιάζει με γιαούρτι.
Οφτό: κατσίκα γεμισμένη με ρύζι, συκωτάκια και μυρωδικά. Ψήνεται σε ξυλόφουρνο για ένα ολόκληρο βράδυ.
Δρύλα: γιαούρτι από κατσικίσιο γάλα που συνοδεύει το οφτό.
Κουσουμάς: μικρό ψωμάκι που ψήνεται στο φούρνο και αφήνεται για πολλές ώρες μέχρι να γίνει σκληρό σαν παξιμάδι.
Λάζαρος: Το Σάββατο του Λαζάρου όλες οι νοικοκυρές έχουν έτοιμα στρογγυλά ψωμάκια με καρύδι στη μέση τους.
Τούρτες: Πίτες με φύλο που μοιάζει με κουρού. Γεμίζεται με μυτζήθρα και πασπαλίζεται με σουσάμι.
Κοπέλες: Λαχανόπιτες που ανάλογα με την εποχή η γέμιση τους διαφέρει. το χειμώνα συνηθίζεται το σπανάκι και το πράσο ενώ το καλοκαιράκι τα βλίτα και τα κολοκυθάκια.
Γρα: Χορτόπιτα με αρκετά χοντρό φύλο που ψήνεται σε τσίγκινο ταψάκι στον ξυλόφουρνο.
Μπακλαβάς: Ιδιαίτερος ο καρπάθικος μπακλαβάς αφού θυμίζει περισσότερο κρητικές δίπλες και πασπαλίζεται με καρυδόψυχα.