Στη συμβολή των οδών Λυσικράτους, Βύρωνος και Σέλλευ (στη συνέχεια γίνεται Τριπόδων), στην ίδια ορατή ευθεία με την Πύλη του Αδριανού, βρίσκεται ένα κυκλικό μνημείο που μοιάζει με μικρό πύργο, το μνημείο Λυσικράτη. Το μνημείο που αποτελεί ένα από τα καλύτερα σωζόμενα παραδείγματα χορηγικού μνημείου, δηλαδή μνημείο στο οποίο τοποθετούσαν τον χάλκινο τρίποδα που δινόταν ως τιμητικό έπαθλο στον χορηγό, ο οποίος αναλάμβανε τη συγκρότηση του χορού αλλά και τα έξοδα διεξαγωγής χορευτικών αγώνων κατά τις επίσημες τελετές, κτίστηκε από τον Λυσικράτη, το 335-334 π. Χ, σύμφωνα με τη χαραγμένη επιγραφή στο επιστύλιο του. Το μνημείο στολίζει ζωφόρος με σκηνές από τη ζωή του Διονύσου, μονολιθική στέγη με φυλλωτή και η άνω επιφάνεια που κορυφώνεται σε βάση υπό μορφή ακάνθου, όπου πατούσε ο χορηγικός τρίποδας.
Το μνημείο είναι γνωστό και ως "Φανάρι του Διογένη" (κυνικός φιλόσοφος της αρχαιότητας που λέγεται πως ζούσε σε πιθάρι και όταν τον ρωτούσαν γιατί κρατά φανάρι απαντούσε ότι έψαχνε για ανθρώπους ). Την περίοδο της Τουρκοκρατίας θέλησαν να αφαιρέσουν το μνημείο και να το μεταφέρουν εκτός Ελλάδας, κάτι που δεν έγινε, και το μνημείο ενσωματώθηκε το 1669 στο Μοναστήρι που ίδρυσαν εκεί οι Καπουτσίνοι και χρησιμοποιήθηκε από τους μοναχούς ως αναγνωστήριο και βιβλιοθήκη, αφού είχαν μετακινήσει τον ένα ορθοστάτη για να ανοίξουν είσοδο. Το μοναστήρι καταστράφηκε κατά την Ελληνική Επανάσταση, ωστόσο το μνημείο παραμένει στη θέση του και είναι σημείο κατατεθέν για την περιοχή της Πλάκας.