Ένα αξιόλογο έργο τέχνης του 19ου αιώνα και σήμα κατατεθέν της πόλης. Έργο του αρχιτέκτονα Ιωάννη Λαζαρίμου. Οι εργασίες ανέγερσης ξεκίνησαν το 1883 και τα εγκαίνια έλαβαν χώρα δώδεκα χρόνια μετά, το 1895. Πρόκειται για ένα κόσμημα της αρχιτεκτονικής που συνδυάζει το συντηρητικό με το επιβλητικό και το δυναμικό. Ενώ εξωτερικά με μια πρώτη ματιά αποπνέει μια ήρεμη αισθητική, η είσοδός του η οποία σημειώνεται με πρόπυλο που στηρίζεται σε τέσσερις κορινθιακούς κίονες με αέτωμα έρχεται να αντισταθμίσει αυτή την ηρεμία, προσθέτοντας κάτι το επιβλητικό. Πάνω από το κτίσμα υπάρχει μια ορθογώνια υπερύψωση που επίσης καταλήγει σε αέτωμα. Εσωτερικά, η αίθουσα των θεατών έχει σχήμα πετάλου, με πλατεία, θεωρεία και εξώστες. Η χωρητικότητα του θεάτρου είναι περίπου 1.300 άτομα. Μέχρι σήμερα σώζονται ο πολυέλαιος που φώτιζε την αίθουσα καθώς και η σκηνή η οποία θεωρείται ένα από τα ελάχιστα δείγματα της εποχής στην Ευρώπη. Οι σεισμοί του 1981 και του 1999 το καθιστούν επικίνδυνο και ετοιμόρροπο και έτσι ξεκινούν οι μελέτες για την αποκατάστασή του. Κηρύσσεται διατηρητέο μνημείο το 1985, αλλά τα έργα αποκατάστασης δεν ξεκινούν παρά 23 χρόνια μετά. Σήμερα οι εργασίες για την ανοικοδόμησή του βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο και λέγεται πως το Δημοτικό Θέατρο θα επαναλειτουργήσει προσφέροντας έτσι στον Πειραιά πολιτιστική αναζωογόνηση.