Οι ασύλληπτου κάλλους βράχοι των Μετεώρων και τα μοναστήρια που φιλοξενούν στις κορυφές τους δικαίως συγκαταλέγονται στα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Η δημιουργία του μοναδικού αυτού φυσικού φαινομένου βυθίζεται στα 25 – 30 εκατομμύρια χρόνια πριν, όταν τα νερά της λίμνης που κάλυπτε τη Θεσσαλία ως τότε υποχώρησαν και μέσω της κοιλάδας των Τεμπών, που δημιουργήθηκε τότε, κατέληξαν στη θάλασσα. Οι σχηματισμένοι από άμμο και πέτρες βράχοι που βρίσκονταν στον πυθμένα της λίμνης, έρχονται στην επιφάνεια και ύστερα από τη διάβρωση των αιώνων παίρνουν την όψη που βλέπουμε σήμερα. Το απρόσιτο αυτό φυσικό τοπίο αποτέλεσε πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη του μοναχισμού. Τον 10^ο αι. εγκαθίστανται οι πρώτοι μοναχοί στους βράχους, ενώ το 1344 ο Όσιος Αθανάσιος ο Μετεωρίτης, ιδρυτής της μονής του Μεγάλου Μετεώρου, ονομάζει «μετέωρο» το βράχο στον οποίο ιδρύει τη Μονή. Έκτοτε, η ονομασία Μετέωρα θα επικρατήσει για την περιοχή.