Η Σάμος, νησί του βορειοανατολικού Αιγαίου, ανήκει στα νησιά που αποκαλούνται «άγονη γραμμή» καθώς η πρόσβαση σε αυτά λόγω της μεγάλης διάρκειας του ταξιδιού είναι δύσκολη. Ωστόσο η γη της Σάμου κάθε άλλο παρά άγονη είναι. Είναι ένα από τα λίγα καταπράσινα νησιά του Αιγαίου με πολλά δάση και με βλάστηση που φτάνει μέχρι τη θάλασσα. Αυτό το αρμονικό συνταίριασμα αντιθέτων είναι που εντυπωσιάζει τον επισκέπτη του νησιού: το βουνό με τη θάλασσα, γραφικά ορεινά χωριά και παραδοσιακοί παραθαλάσσιοι οικισμοί, πεύκο και θυμάρι από τη μια και η αρμύρα της θάλασσας από την άλλη. Τόπος καταγωγής του φιλόσοφου και μύστη  Πυθαγόρα και του φιλόσοφου Επίκουρου, του θεμελιωτή της ηλιοκεντρικής θεωρίας Αρίσταρχου αλλά και τόπος που φιλοξένησε τον Ηρόδοτο και τον Αίσωπο.
Ήδη από την αρχαιότητα η Σάμος υπήρξε μια σημαντική πόλη και σπουδαίο πνευματικό κέντρο, με φιλοσοφικές σχολές αλλά και το ναό της Ήρας να είναι από τους μεγαλύτερους ναούς του αρχαίου κόσμου. Το νησί γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη την εποχή του τύραννου Πολυκράτη γύρω στα 550 π.X ο οποίος οχύρωσε την πόλη με τα περίφημα «Πολυκράτεια τείχη» τμήματα του οποίου σώζονται ακόμα και σήμερα πάνω από την πόλη του Πυθαγορείου. Την περίοδο της τυραννίας του χτίστηκε το γνωστό «Ευπαλίνειο Όρυγμα», ένα από τα μεγαλύτερα τεχνικά έργα της αρχαιότητας. Πρόκειται για ένα σύστημα ύδρευσης το οποίο βρίσκεται μέσα στο βουνό της Παναγίας της Σπηλιανής και αποτελούνταν από μία σήραγγα μήκους 853 μ. και ύψος και πλάτος άνετο αρκετά για την διέλευση ενός ατόμου, σε βάθος 80 μ. κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Το στοιχείο που είναι άξιο θαυμασμού είναι ότι οι εργασίες για τη διάνοιξη της σήραγγας ξεκίνησαν ταυτόχρονα από τις δύο άκρες του βουνού και συναντήθηκαν στη μέση με μια πολύ μικρή απόκλιση. Μετά το θάνατο του Πολυκράτη επικρατεί αστάθεια και ο έλεγχος του νησιού περνάει στους Πέρσες. Το 479 π.Χ. οι Σάμιοι νικούν τους Πέρσες στη ναυμαχία της Μυκάλης και η Σάμος γίνεται μέλος  της Αθηναϊκής Συμμαχίας. Η ακμή της Σάμου όμως «ενοχλεί» την ηγεμονική Αθήνα η οποία επιτίθεται και καταστρέφει το νησί. Την περίοδο του Πελοποννησιακού πολέμου γύρω στα 430-404 π.Χ το νησί μετατρέπεται σε Αθηναϊκό κέντρο ναυτικών εξορμήσεων. Κατά τη διάρκεια των Ελληνιστικών χρόνων και στη συνέχεια της Βυζαντινής περιόδου και της Φραγκοκρατίας το νησί γνωρίζει παρακμή καθώς οι κάτοικοι το εγκαταλείπουν λόγω των συχνών πειρατικών επιδρομών. Έτσι οι Τούρκοι εισβάλουν στο έρημο πλέον νησί το οποίο αποικούν το 1550.
Με την παραχώρηση προνομίων στους χριστιανούς που θα εγκατασταθούν στο νησί, η Σάμος αναδιοργανώνεται. Παρά την εγγύτητα με την Τουρκία η Σάμος είναι από τις πρώτες περιοχές που συμμετέχουν στην επανάσταση κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1821. Με την απελευθέρωση δυστυχώς η Σάμος δεν προσαρτάται στο νέο ελληνικό κράτος, όμως αποκτά την ανεξαρτησία της και γίνεται αυτόνομη. Κατά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, το 1941, το νησί καταλήφθηκε από Ιταλικές δυνάμεις, αλλά οι Σαμιώτες αντιστάθηκαν σθεναρά κατά των Δυνάμεων του Άξονα. Ήταν από τα πρώτα ελληνικά νησιά που απέκτησε την ελευθερία του, όμως μόνο προσωρινά, από το Σεπτέμβριο του 1943 ως το Νοέμβριο του 1943, που οι δυνάμεις των γερμανών κατακτητών εισβάλουν στο νησί μέχρι και την απελευθέρωση.
Η πιο δυναμική καλλιέργεια στο νησί είναι η αμπελοκαλλιέργεια. Το νησί εξάγει ήδη από την αρχαιότητα κρασί και λάδι. Το πιο φημισμένο στις ξένες αγορές σαμιώτικο προϊόν είναι αναμφίβολα το κρασί, μια ιδιαίτερη ποικιλία με έντονη γεύση, διαυγές χρώμα και ξεχωριστό άρωμα. Η «Χρυσή Σάμαινα» έχει πολλές φορές βραβευτεί σε διαγωνισμούς κρασιών στο εξωτερικό και το σαμιώτικο κρασί χρησιμοποιείται ως πρώτη ύλη για την παραγωγή πολλών γαλλικών κρασιών. Επίσης, η μελισσοκομία είναι μία από τις κύριες ασχολίες των κατοίκων. Το σαμιώτικο μέλι είναι πλούσιο σε γεύση και άρωμα καθώς οι μέλισσες-παραγωγοί τρέφονται με πεύκο, θυμάρι και άνθη που αφθονούν στο νησί.