Ένας προορισμός πέρα από τα καθιερωμένα, μια ευχάριστη έκπληξη για όσους αγαπούν τον ήρεμο τρόπο ζωής και αναζητούν μια διαφορετική πρόταση για αναψυχή. Λέγεται πως στη Σκύρο βρήκε ο Σεφέρης ' το περιγιάλι το κρυφό κι άσπρο σαν περιστέρι'.
Το νησί μοιάζει σαν να αποτελείται από δύο νησιά αφού στην έκτασή της συνδυάζει το άγονο βραχώδες τοπίο του νότιου μέρους, τόπος κατοικίας για τις αίγες και τα σκυριανά αλογάκια και το πευκόφυτο εύφορο τοπίο του βόρειου τμήματος.
Με μια υπέροχη πραγματικά Χώρα να δεσπόζει στο κέντρο του νησιού ατενίζοντας το Αιγαίο, γραφικούς κόλπους με καθαρά νερά, πεζοπορικές διαδρομές και παράδοση που διατηρείται με θέρμη, υποδέχεται φιλόξενα τους ταξιδιώτες. Η Σκύρος ανήκει στις Βόρειες Σποράδες γεωγραφικά, αλλά διοικητικά ανήκει στην Εύβοια. Το οδικό της δίκτυο είναι επαρκές και καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του νησιού το οποίο θα εξερευνήσετε καλύτερα εάν έχετε δικό σας όχημα.
Από την παρουσίαση του νησιού δεν μπορούν να λείπουν τα σκυριανά αλογάκια, είδος που έχει διασωθεί από τους αρχαίους χρόνους και ζει σε ημιάγρια κατάσταση στους ορεινούς όγκους του νησιού. Τα μικρόσωμα αλόγα με τα δυνατά πόδια είναι ανάμεσα στις σπανιότερες φυλές αλόγων που υπάρχουν στον κόσμο και αποτελούν προστατευόμενο είδος. Σε όλη την Ελλάδα υπάρχουν 260 σκυριανά αλογάκια, εκ των οποίων τα 187 ζουν στη Σκύρο.
Θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφερθούμε στα 'τροχάδια' που είναι τα επίσημα υποδήματα των Σκυριανών και φοριούνται ακόμη και σήμερα από τους Σκυριανούς, μικρούς και μεγάλους. Το όνομά τους παραπέμπει στο ρήμα τρέχω, είναι χειροποίητα από δέρμα και αργότερα έγινε η προσθήκη λάστιχου αυτοκινήτου στη σόλα για να μη γλιστράει, μοντέλο michelin όπως λένε. Αρχικά φτιάχνονταν από τον πατέρα για το γιο, ενώ σήμερα πωλούνται σε καταστήματα με είδη λαϊκής τέχνης.
Ιδιαίτεροι και στην διάλεκτο, οι Σκυριανοί. Το κάπα συχνά το αλλάζουν με το "τσ" και το όμικρον με το έψιλον, ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: ο στσύλες, δηλαδή ο σκύλος. Εάν ήθελαν να πειράξουν κάποιον για την ευστροφία του, θα το φώναζαν "φωτοβλίδα" (φωτοβολίδα). Το "ζάλ βρεεεε" είναι κι αυτό μια τοπική φράση που χρησιμοποιείται όταν κάποιος σε έχει ζαλίσει με την πολυλογία του, με τις ερωτήσεις του κτλ!
Για να γνωρίσετε την παράδοση του νησιού θα επισκεφθείτε ένα σκυριανό σπίτι όπου θα δείτε στον πάνω όροφο τον λεγόμενο "σφα", που παλιά συνήθιζε να είναι το υπνοδωμάτιο και συνδεόταν με μια σκάλα με τον κάτω χώρο στον οποίο βρισκόταν η κουζίνα. Επίσης όλα τα σπίτια έχουν "φγου" δηλαδή τζάκι και πάνω του το ράφι που λέγεται "σκατζίδι", ξύλινα ράφια με σκαλισμένες λεπτομέρειες, στολισμένα με λαήνια δηλαδή κανατάκια και ροδόσταμα (μπουκαλάκι ψηλό με πολύ λεπτό λαιμό). Επιπλέον, η οροφή είναι καλαμωτή με κοντάρια. Οι γυναίκες που φρόντιζαν για την αισθητική του σπιτιού τα στόλιζαν με περίτεχνα κεντήματα. Παλιότερα μάλιστα κάθε αρχόντισσα κατοχύρωνε το μοτίβο που κεντούσε με τις χρυσοκλωστές της, το οποίο αποτελούσε και ενός είδους οικόσημο.
Η αίσθηση που σου δίνουν οι Σκυριανοί είναι ότι έχουν ζωντάνια, όρεξη, καλοσύνη και πάνω από όλα είναι φιλόξενοι και χαίρονται ιδιαιτέρως όταν ένας ξένος -μη Σκυριανός- ενδιαφέρεται να μάθει πράγματα για την ιστορία και την παράδοσή τους. Είναι τόσο περήφανοι για το τόπο τους που μπορεί να αναλάβουν να σου κάνουν και μια μικρή ιστορική ενημέρωση ή ακόμα και μίνι- ξενάγηση!
Ανέμελες βόλτες στα ήρεμα σοκάκια της Χώρας, συζητήσεις με τους καλοσυνάτους κατοίκους, η υπέροχη θέα στον γραφικό κόλπο της Ατσίτσας, η καλλιτεχνική δραστηριότητα, θα είναι μερικοί από τους λόγους που θα σας κάνουν να αγαπήσετε το νησί και θα γνεύφεται καταφατικά κάθε φορά που κάποιος σας προτείνει ένα ταξίδι στην Σκύρο.