Θα ακούσετε να αναφέρονται σε αυτά ως Ξηρόμερο, και δεν θα απορήσετε, μιας και ο πέτρινος όγκος με την περιορισμένη βλάστηση δικαιολογεί πλήρως την ονομασία του.
Εκτείνονται δυτικά του Αχελώου μέχρι το Ιόνιο και οι κορυφές τους είναι η Υψηλή κορφή στα 1589μ., ο Μπούμιστος στα 1577 μ με το μοναδικό ελατόδασος κεφαλλονίτικης ελάτης και η κορυφή Περγαντί με υψόμετρο 1423 μ., όπου ευρίσκονται οι φημισμένες ιαματικές πηγές της Κορπής. Στα νότια καταλήγουν στην κορυφή Βελούτσα 928 μ. πάνω από τον Αστακό.
Εξαιτίας του πετρώματος τους δεν συγκρατούν νερό και γι' αυτό η βλάστηση είναι περιορισμένη με εξαίρεση το ελατόδασος του Μπούμιστου, τις βελανιδιές και τα πουρνάρια σε χαμηλό υψόμετρο.
Σκληρό το τοπίο, σκληροί θεωρούνται και κάτοικοι οι οποίοι όλο και λιγοστεύουν αφήνοντας τα χωριά των Ακαρνανικών να ερημώνουν.
Εκτός από το θεραπευτικό νερό της Κορπής, στα Ακαρνανικά υπάρχουν επίσης τα λουτρά
Τρύφου, το σπήλαιο Κωνωπίνας, το Μοναστήρι της Ρόμβης, αρχαία και βυζαντινά μνημεία.
Υπάρχουν μονοπάτια που διασχίζουν το βουνό και η ιστορία του πάει πολύ παλιά, στον καιρό που στα Ακαρνανικά ζούσαν κλέφτες και αρματολοί. Ωστόσο δεν είναι από τις πολυσύχναστες πεζοπορικές διαδρομές.
Εάν όμως προσπεράσετε την τραχιά όψη του τοπίου και επιλέξετε να τα γνωρίσετε, θα συναντήσετε εκτός των άλλων και τους βοσκούς που το πιο πιθανό είναι ότι θα σας καλέσουν στην καλύβα τους για να σας φιλέψουν.