Μόλις περάσετε τον ποταμό Εύηνο, ταξιδεύοντας προς Μεσολόγγι, στην κορυφή του λόφου αντικρίζετε από τα αριστερά σας τον τεράστιο κάμπο και στα δεξιά σας τα ερείπια της άλλοτε ένδοξης Καλυδώνας. Σήμερα είναι εμφανές ένα μέρος από το θέατρο, η βάση και ένα μέρος της οδού που οδηγούσε στο ναό της λαφρίας Άρτεμιδας και του Απόλλωνα, ενώ ανατολικά του έχει βρεθεί θολωτός τάφος του οποίου η λίθινη θύρα βρίσκεται στο αρχαιολογικό μουσείο Αγρινίου.
Η ίδρυσή της τοποθετείται περίπου την 3η χιλιετία π.Χ. και αναφορές στην Καλυδώνα γίνονται ήδη από τον Όμηρο. Σύμφωνα με τον Στράβωνα, η Καλυδώνα και η γειτονική της Πλευρώνα ήταν οι δύο ωραιότερες πόλεις της Αιτωλίας. Κατά τους χρόνους του Πελοποννησιακού πολέμου ήταν αυτόνομη, αλλά μετά την μάχη των Λεύκτρων επανήλθε στην Αιτωλική κυριαρχία.
Μεγάλες καταστροφές η πολιτεία υπέστη μετά την ήττα των Αιτωλών απ' τον Φίλιππο Ε', αλλά και πάλι κατάφερε να βρει ξανά την αίγλη της. Το 48 π.Χ. αντιστάθηκε στα επεκτατικά σχέδια των Ρωμαίων. Τελικά όμως υποτάχθηκε στις λεγεώνες του Ιουλίου Καίσαρα, και το 30 π.Χ. την κατέστρεψε απ’ τα θεμέλια της, μεταφέροντας τους κατοίκους της στην νεοϊδρυθείσα από αυτόν πόλη της Νικόπολης και τους θησαυρούς της στην πόλη των Πατρών. Το χρυσελεφάντινο άγαλμα της προστάτιδας θεάς Αρτέμιδας μεταφέρθηκε κι αυτό στην Πάτρα. Έκτοτε δεν αναφέρθηκε ποτέ πια ξανά το όνομα της Καλυδώνας.