Χίος, η Μυροβόλος. Η γη της γόνιμη, δίνει το μαστίχι που μοσχοβολά στο νησί. Τα χωριά της πέτρινες καστροπολιτείες με στενά καλντερίμια. Η ιστορία της πολύπαθη. Οι απέραντες θάλασσες, τα βουνά, οι εύφοροι κάμποι, οι εκκλησιές, τα περήφανα κάστρα συνθέτουν τη μαγεία του νησιού.
Η γεωγραφική θέση της Χίου (κομβικό σημείο στο Αιγαίο στην πορεία προς τον Εύξεινο Πόντο), η ναυτική της δύναμη, η ευεργετική μαστίχα που ευδοκιμεί σε παγκόσμια αποκλειστικότητα στο νότιο τμήμα της ανέδειξαν το νησί σε ένα από τα σημαντικότερα σημεία του παγκόσμιου εμπορικού χάρτη.
Το χθες έχει εναρμονιστεί με το σήμερα, η παράδοση συναντά την ανθρώπινη εξέλιξη, κάνοντας κάθε γωνιά αυτού του τόπου ξεχωριστή.
Ο Θουκυδίδης θέλει τη Χίο τόπο καταγωγής του Ομήρου, ενώ οι Πελασγοί, Βενετοί, Γενουάτες, Ενετοί, Οθωμανοί, που κατοίκησαν το πέμπτο σε μέγεθος ελληνικό νησί, διαμόρφωσαν τη δομή και την κουλτούρα του χιώτικου πληθυσμού. Αναμφίβολα το νησί χαρακτηρίζεται από την πολύχρονη παραμονή σε αυτό των Γενουατών, των οποίων την επιρροή βλέπουμε ακόμη και σήμερα στην αρχιτεκτονική του νησιού, ιδιαίτερα στις καστροπολιτείες του νότιου τμήματος. Τη ζηλευτή ευημερία που είχε τότε το νησί ακολούθησαν τα ταραγμένα χρόνια υπό την τουρκική κατοχή, με αποκορύφωμα τη μεγάλη καταστροφή του νησιού το 1822. Η Χίος, το όμορφο νησί που μαύρη απόμεινε ξέρα, κατάφερε ωστόσο να επουλώσει τις πληγές της, χάρη στην αλμύρα του Αιγαίου, τον υπέρλαμπρο ήλιο που τη συντροφεύει και την καλή θέληση και εργατικότητα των κατοίκων της - χωρίς όμως να ξεχαστούν τα περασμένα δεινά.
Οι Χιώτες, που φημίζονταν για την ευθυμία τους, την ευστροφία και την εργατικότητά τους, φροντίζουν το νησί τους, το οποίο σήμερα γνωρίζει πάλι την άνθηση. Η ευημερούσα Μυροβόλος, με τα 66 χωριά, όχι μόνο δεν έχει νοθευτεί από το πέρασμα των χρόνων, αλλά η αυθεντικότητα και η γραφικότητά της σαγηνεύουν αναμφίβολα όσους την επισκέπτονται.