Είναι ο αρχαιότερος ναός του Βροντάδου, βυζαντινού ρυθμού, και η επιγραφή στην είσοδό του ενημερώνει για την ιστορικότητά του. Το 1746 ανακαινίσθηκε (ή χτίστηκε), το 1821 πυρπολήθηκε και μετά από προσπάθειες επισκευών, το 1893 ανοικοδομήθηκε εκ βάθρων. Η σημασία αυτού του ναού έγκειται στα λείψανα και ιερά κειμήλια που φυλάσσονται σ’ αυτόν: τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου, τμήμα λειψάνου του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, αλλά και τεμάχια λίθων του Παναγίου Τάφου και του Γολγοθά εμποτίζουν με δέος και ρίγος τον ταξιδιώτη, δίνοντας μια βαθύτερη διάσταση στο προσκύνημά του. Η Τιμία Κάρα του Σταματίου Χαρτουλάρη, ο οποίος μαρτύρησε και για την πίστη του και για το έθνος του (σφαγιάσθηκε το 1822 την ώρα που τελούσε Θεία Λειτουργία) φυλάσσεται επίσης στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου.